Mijn oma is nu 78 jaar en
heeft een Surinaamse achtergrond. We noemen haar oma BB. BB staat voor
Blackberry, zij en haar telefoon zijn namelijk onafscheidelijk, helemaal van
deze tijd dus. Ze staat midden in het leven, geniet, reist regelmatig, veel
sociale contacten, houdt van lekker eten en heeft altijd het hoogste woord. Ze
kan het aan om op momenten dat ik mijn eigen huis uit vlucht voor voetbal,
stinkende sigaren en whisky toch gezellig mee te genieten met de man des huizes
en zijn vrienden. Diep respect.
Vanmiddag heb ik haar aan
de telefoon en opeens uit het niets zegt ze: “ik ben eenzaam en wil zo snel
mogelijk in Suriname of in Los Angeles bij mijn jongste dochter gaan wonen”.
Op een gemiddelde dag in
Nederland. Veel regen en ver onder de 20 graden begrijp ik dat volkomen.
Als ik aan mijn eigen
ervaringen denk betreft Suriname voel ik een relaxtheid die niet te omschrijven
is. Om maar een voorbeeld te stellen, zodra ik in Amsterdam 5 minuten op een
taxi moet wachten ga ik asociaal gedrag vertonen, maar in Suriname een half uur
wachten is helemaal geen probleem. Het is heerlijk om in LA op familie bezoek (
mijn tante woont daar) te gaan, We genieten van elkaar, het mooie weer en…..
heel af toe gaan we ook shoppen…We zijn namelijk van mening dat als je daar
kleding koopt die in Nederland duurder is je geld aan het verdienen bent.
Maar vandaag 30 graden, kan
ik het niet meteen loslaten met zo’n makkelijke conclusie.
Na een uurtje toch nog
steeds een beetje ontdaan en vooral veel aannames verder besluit ik haar terug
te bellen en vraag aan haar: “Maar waarom bent u eenzaam?’
.. Meisje ik ben 78 jaar,
en woon in een 5 kamerappartement met allemaal jonge mensen om mij heen. Vorige
week waren mijn lucifers op. Toen ben ik vijf gallerijen afgestrompeld op zoek
naar vuur. Er was niemand!
De reden dat ze weg wilt
uit Nederland is omdat ze zich hier vaker aanpast en de momenten afwacht die
wij voor haar vrij maken. In Suriname heeft ze meer het grote familie gevoel,
iedereen is je tante en in LA woont ze bij mijn tante, maar heeft ze wel alles
voor zich zelf.
Ik realiseer mij dat het
eenzaamheidsprobleem dus niet enkel betrekking heeft op sociale contacten,
genoeg contact met familie en het doen van leuke activiteiten. Maar een
fundamenteler probleem voor mijn oma het gevoel van afhankelijk zijn is. Zelf
verwees ze naar Martin Luther King:
I say to you today, my
friends, so even though we face the difficulties of today and tomorrow, I still
have a dream.