De Verhuizing

Mevrouw Van Millingen is 79 jaar. Zij is oorspronkelijk afkomstig uit Drenthe en woont nu in een appartement van 120 m2 in de Jordaan, hartje Amsterdam. Voor de beeldvorming: iedere m2 in dit appartement is bezet met kostbaar bezit. Denk aan antiek meubilair, maar ook oude kranten van voordat ik geboren was.

Haar tweede huisje in het oosten van het land wil zij verkopen en nu moet er op een of andere manier ruimte gemaakt worden in dit appartement voor nog meer kostbaarheden.

Waar begin je dan… Om eerlijk te zijn, als er iemand niet kan weggooien, ben ik het wel. Desondanks dacht ik: wij gaan hier samen vol enthousiasme aan beginnen en wellicht steek ik er zelf ook iets van op.

Maar toen! Oh jee! Iedere kast die ik opentrok deed mij aan mijn jeugd denken. Aan die dagen waarop ik werd gedwongen mijn kamer op te ruimen en alles in de kast propte. Wat je niet ziet is er niet. Of die keer in mijn eerste studentenhuis in Utrecht, toen mijn huisgenoten en ik voor een hospiteeravond alle vuile vaat in het keukenkastje hadden verstopt. Wat je niet ziet ruik je helaas wel…

Stap 1 in dit project

Mevrouw Van Millingen en ik zijn stickers gaan plakken… Ik kreeg een ingeving door een verhuis tv-programma van vroeger. Rood weg, groen blijven en oranje bij twijfel… Je begrijpt het al; binnen de kortste keren zag haar huis oranje… En niet alleen het huis van mevrouw Van Millingen. Zo ook dat van mij, aangezien het stickeren een aanstekelijke werking bleek te hebben.

Tijdens het opruimen werden er heftige en ontroerende verhalen van vroeger verteld, afwisselend over haar grote liefde en het jappenkamp Het waren zeer indrukwekkende en inspirerende verhalen. Hopelijk krijg ik de kans die nog eens met jullie te delen in een blog.

Het opruimen riep dus veel herinneringen op, en geloof mij: achter elke krant, jas en stoel zat een verhaal en dat mocht dan zeker niet zomaar de schroothoop op. Sterker nog, ze smeerde mij alles aan en dat leverde thuis de nodige stress op. Mijn man zag mij al aankomen met ‘nieuw’ antiek.

Rood 

Uiteindelijk hebben we toch een categorie rood kunnen creëren en zijn we op de Noordermarkt dingen gaan wegzetten bij marktkramen (als de marktkoopman even de andere kant op keek) in plaats van bij het grof vuil… Haar hoop was dat de koopman opportuun zou denken en de spullen zou verkopen. Op die manier zou het tenminste anderen ten goede komen!

Dit hele traject is voor mevrouw Van Millingen belangrijk en 
helend geweest. Grappige maar ook verdrietige gesprekken over haar leven zijn de revue gepasseerd. Op deze manier heeft zij belangrijke herinneringen stuk voor stuk nog een keer te kunnen vertellen. Tegelijkertijd kon ze door dingen weg te gooien ook emotionele zaken kon loslaten.

Door goed naar mevrouw Van Millingen te luisteren heb ik eindelijk door dat het enorm oplucht om dingen weg te gooien en zaken los te laten. Hoe eerder hoe beter denk ik… Loslaten is alles hebben.

De uitdaging:    

Dus bij dezen roep ik jongeren die ook een andere levensfase ingaan en een nieuwe inboedel nodig hebben om ouderen in je omgeving te helpen bij het opruimen en/of verhuizen. De gesprekken die je voert zijn van onschatbare waarde en je steekt er wellicht zelf ook nog wat van op!